KRAM wint Amsterdamse Popprijs 2025!
Afgelopen zaterdag was het zover: de finale van de Amsterdamse Popprijs 2025 in de Melkweg! En wat een avond was het! Een tot de nok toe gevulde zaal, zes finalisten in topvorm en een publiek dat van begin tot eind volledig losging. Crowdsurfs, sitdowns, gabberen… je kon merken dat iedereen voelde dat dit een bijzondere editie was.
Aan het einde van de avond was het KRAM dat de titel won en zich mag kronen tot hét Amsterdamse poptalent van 2025.
Love Stands Forever
Als je erbij was, weet je het: KRAM bezit een bijna gevaarlijke hoeveelheid energie.
De Amsterdamse band met Ierse roots, combineert brutale altrock met donkere postpunkinvloeden. Scherpe protestsongs, een rauw randje en een urgentie die meteen onder je huid kruipt. Met hun pakkende leus: “Love Stands Forever” geven ze aan waar ze voor staan en waarom ze van zich laten horen.
De jury omschreef het treffend:
“KRAM kwam om te winnen, het klinkt als een klok.”
En dat was te voelen. Van de eerste akkoorden tot de laatste feedback: pure intensiteit.
De andere finalisten: alleen maar muzikaal vuurwerk!
De finale stond vol acts die ieder op hun eigen manier iets bijzonders lieten zien. Een kleine ode aan de rest van dit sterke deelnemersveld:
Mahala
Het was aan Mahala om de avond te starten. Ze beginnen hun set met meest recent gereleasde song Atash, een krachtig samenspel tussen viool en gitaar zet de toon van de avond; hier gaat gespeeld worden… Met hun oosters geïnspireerde soothing groove warmen ze de zaal op voor een avond vol met muzikale excellentie.
Dunebender
Dunebender beantwoord het dromerige spel van Mahala op geheel eigen wijze: een zwaar heavy metal geluid dat zich opent met een scream van de excentrieke frontman, scherpe solo van de gitarist en een zwepend rond bewegende bassist. Tijdens hun laatste nummer roept de frontman het publiek naar voren en waagt zijn sprong. Gedragen door de handen van fans boldert hij een laatste scream ter afsluiting van een explosief optreden.
RubinCarter
RubinCarter begint hun set met een ode aan Lana del Rey door op te komen met Summertime Sadness. Hierna komen zij zelfverzekerd binnen met het nummer Still in the Race. Frontman en bandleider Sal Rubinstein belichaamt wat je verwacht van een indie-rockster; zelfverzekerd met een bescheiden randje. Hun 60’s geïnspireerde sound gaat feilloos samen scherpe songwriting en hooks die blijven hangen.
SKINC
En dan is het tijd voor wedergeluid: SKINC zet de zaal op stelten met een energieke HIIT (High Intensity Interval Training) sessie die iedereen vanaf de eerste seconde wakker schudt. Een samensmelting van donkere elektronica, brute pophooks een verslindende frontale energie. Hooks als “mijn naam is niemand en niemand is gelukkig” en “ketamine, geld verdienen” worden uitbundig mee gezongen door het mee springende publiek.
De Kade
De laatste set is voor De Kade. Het sample-pop project van Nick van Leeven, die onder andere bij Jett Rebel heeft gespeeld. Hij begint zijn set met een emotioneel beladen song die tussen pop en poezie balanceert en een duidelijk startsignaal voor zijn set biedt. Maar hierna is het ook tijd voor vrolijkheid en positiviteit en speelt hij zijn nieuwste release: Lange Zinnen; “Het gaat goed met mij, ik maak hele lange zinnen daardoor raak je hopelijk een beetje afgeleid”. Een catchy track die de zaal moeiteloos mee zingt.
Prijzenpakket
Behalve eeuwige roem (en een flinke stempel in de Amsterdamse muziekscene), neemt KRAM dit mee naar huis:
- Studiotijd bij Abbey Road Institute
- Een pakket met shirts & webshop van Merchandise & Entertainment
- Studio photoshoot door Richard Tas Photography
- Waardecheque voor instrumenten van Dijkman Muziek
- Oefenruimte bij Treehouse NDSM
